W dniach 16 i 17 sierpnia 1920 roku oddziały l Armii Konnej sforsowały Bug i po stoczeniu wielu walk ruszyły na Lwów. Budionny postanowił zaatakować Lwów z trzech stron: od północy na Doroszów szła 4 dywizja kawalerii (najstarsza i najbardziej zaprawiona w bojach jednostka Budionnego), a nieco powyżej na Kulików 14 dywizja kawalerii, od wschodu z Borszczowic i Biłki Królewskiej 6 dywizja nawaleni i specjalna brygada kawalerii, która miała pierwsza wedrzeć się do ciasta; od południowego wschodu z Dawidowa 11 dywizja kawalerii wspierana przez grupę Jakira w składzie 45 i 47 dywizji strzeleckiej i 8 dywizji "czerwonych kozaków". Dowództwo l Armii Konnej było pewne, że szybko zdobędzie miasto i Już zawczasu przygotowało odezwę w języku rosyjskim "Do pracujących miasta Lwowa" (niestety, bez daty). Odezwa podpisana przez S. Budionnego oraz członków Rady Wojskowo-Rewolucyjnej Armii, K. Woroszyłowai S. Minina, głosiła, że wojska czerwone RSFRS zajęły miasto Lwów. Nieco wcześniej naczelne dowództwo Armii Czerwonej poleciło Jegorowowi przygotować rozporządzenie o przekazaniu do dyspozycji Frontu Zachodniego l Konnej i 12 armii. Jednakże sprzeciwił się temu Stalin, który uważał, że najpierw należy zdobyć Lwów. Jeszcze 21 sierpnia Jegorow informował Tuchaczewskiego, że do 19 Budionnemu nie udało się zdobyć Lwowa, ale zrobi to za dwa-trzy dni. Jednakże tego dnia na wyraźne żądanie Tuchaczewskiego l Armia Konna zaczęła się wycofywać spod Lwowa i ruszyła na Zamość.
http://www.lwow.com.pl/rocznik/obrona1920.html
D.Z.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz