Natan Jakób Schmier, piekarz żydowski, syn Herscha,
właściciela piekarni w Winnikach, rozwoził pieczywo swego ojca po okolicznych
wsiach. Do Winnik wracał z zainkasowanymi pieniędzmi wieczorami. W poniedziałek
21 października 1929 roku pomocnicy piekarscy Michał Razik ze Starego Sioła i
Władysław Kładko z Zamarstynowa, którzy powzięli zamiar napadu i rabunku na
Schmierze, wyruszyli z Lwowa prze Zieloną rogatkę do Dawidowa, spodziewając się
spotkać młodego piekarza. W Dawidowie wstąpili do Julii Jarcy, gdzie napili się
mleka. Kupili również papierosy w trafice Meissa, którego Michał Razik zapytał
czy nie widział Schmiera, przejeżdżającego do Starego Sioła. Meiss zaprzeczył.
Dwaj pomocnicy piekarscy wyruszyli do Starego Sioła, gdzie popołudniu około 15
spotkali Schmiera. Razik poprosił go o przyjęcie do pracy. Schmier obiecał im
zatrudnienie w drugiej piekarni w Winnikach i zaprawszy obu na wóz ruszył przez
Dawidów w stronę Winnik. Przejeżdżając przez las kopiatyński Michał Razik
wystrzelił z rewolweru do Schmiera z tyłu, ale chybił. Wówczas Władysław Kładko
uderzył piekarza w tył głowy półmetrową wyostrzoną sztabą żelazną, kładąc go
trupem. Mordercy przeszukali kieszenie zabitego, zabierając mu 240 zł, czym się
podzielili. Przez całą noc ukrywali się w polu, a na drugi dzień pojechali
koleją do Lwowa. Policji udało się szybko ująć obu morderców. Michał Razik
uporczywie symulował chorobę psychiczną: udając, że nie słyszy, a na pytania nie
udzielał odpowiedzi. Sprawcy zostali skazani przez trybunał przysięgłych pod
przewodnictwem sędziego Zgóralskiego w maju 1930 roku we Lwowie[1].
Blog dotyczy Dawidowa, wsi położonej na południe od Lwowa. Historia Dawidowa, Lwowa, ziemi lwowskiej, tematyka kresowa. Dawidów koło Lwowa.
Naszym zamierzeniem jest chęć ocalenia od zapomnienia miejscowości z Kresów i jej bohaterskich mieszkańców - Dawidowa koło Lwowa. Zbieramy informacje o tej miejscowości i jej mieszkańcach od wieków tam zamieszkałych. Ludziach, którzy bronili tę ziemię przed tatarami, kozakami, Rosjanami i Niemcami i za nią ginęli. Bronili polskości pod zaborami. Uprawiali ją przez stulecia, a potem nagle w 1946 r. zostali z niej wypędzeni z ziemi i domostw w których mieszkali ich ojcowie. Strona uzupełniana jest na bieżąco z chwilą uzyskania nowych informacji. Wszystkich zainteresowanych prosimy o informacje dotyczące Dawidowa i ich mieszkańców. I zapraszamy do współtworzenia strony. Kontakt: dariussds@wp.pl
zostali skazani na śmierć
OdpowiedzUsuńNo i dobrze...
OdpowiedzUsuń