 |
| Odznaka pamiątkowa: Pociąg pancerny Pepetrójka |
Walki polsko-ukraińskie rozpoczęły się od opanowania 1 listopada przez żołnierzy
austro-węgierskich pochodzenia ukraińskiego większości gmachów
publicznych we Lwowie oraz proklamacji utworzenia Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Przeciw temu wystąpiły polskie organizacje konspiracyjne, polscy mieszkańcy Lwowa, w tym młodzież. Po wyjściu ze Lwowa w nocy z 21 na 22 listopada oddziały ukraińskie otoczyły miasto, zajmując okoliczne polskie wsie. Tymczasem w Głównych Warsztatach Kolejowych we
Lwowie zbudowany został pociąg pancerny i nazwany "Lwowianin", lecz nazwa ta nie przyjęła się. Po kilku
dniach załoga pociągu ochrzciła go mianem "Pepetrójka", od numeru -
Pociąg Pancerny Nr 3 (P.P. 3). Lwowski pociąg pancerny "Pepetrójka" 21 listopada 1918 roku wyruszył w stronę Sichowa, bez armaty ale z dobrze uzbrojoną, waleczną
załogą. Zaatakowany w Sichowie przez półtora sotni Ukraińców z dwoma
karabinami maszynowymi, rozbija napastników bierze 15 jeńców, zdobywa 20
karabinów, kuchnię polową, dużo amunicji i "inny materiał wojenny". W
odwrocie ukraińscy napastnicy wycofali się aż za miejscowość Bóbrka. Ranny tego
dnia został ppor. Ludwik Liebermann-Kochański. O godzinie 18 wieczorem pociąg
wraca do Lwowa. Następnego dnia rano bez walki zajmuje Dawidów (czyli 22 listopada). W trakcie
pobytów we Lwowie trwają prace nad dalszym opancerzaniem pociągu. 24 listopada pociąg wyrusza do Dawidowa,
gdzie zorganizowano oddział z
80 mieszkańców pod dowództwem ppor. Jana Stryjowskiego. Powstaje oddział ze swoistego pospolitego ruszenia. (Ciekawe, czy powołani do wojska w czasie I wojny światowej mieszkańcy Dawidowa wrócili już do domu i brali udział w tym wypadzie?) Pociąg,
zabezpieczony po obu flankach patrolami, udaje się pod kościół we wsi
Stare Sioło. Zaatakowany przez trzy sotnie i ostrzeliwany przez
półbaterię z odległości 80 metrów, wycofał się do Dawidowa, tracąc przy
tym jednego szeregowca. 26 listopada do oddziału trafia zasłużona w późniejszych walkach armata
ośmiocentymetrowa "austriacka polówka M 5/8", której obsługą fachowo
będzie kierować por. Mieczysław Rudnicki. W kolejnych dniach "Pepetrójka" odbywa szereg rajdów Dawidów, Winniki... Ukraińcy jednak mimo wypadów "Pepetrójki" znów zajmują Dawidów, który do ostatecznego wyzwolenia będzie musiał poczekać do maja 1919 roku.
Za: Rtm. w rez. Zbigniew Orzechowski, "Lwowski Pociąg Pancerny 3 ("Pepetrójka")" w: Rocznik Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich.
Źródła do dziejów Walk o Lwów i Województwa Południowo-Wschodnie 1918-1920, Lwów 1936 r.
Po raz pierwszy mam możliwość zapoznać się z w/w historią i wątpię czy większość obecnych coś wie na ten temat.
OdpowiedzUsuńNiemniej ciekawa sprawa, może uda się coś więcej na ten temat znaleźć ;)
OdpowiedzUsuńZwycięskie walki o Dawidów stoczył 16 Pułk Piechoty Ziemi Tarnowskiej, a dokładnie było to 22 V 1919r.
OdpowiedzUsuńŹródło: "Zarys historji wojennej pułków polskich 1918-1920 _ 16 Pułk Piechoty."
Z polecenia wojskowego Biura Historycznego opracował Kpt. Franciszek Znamirowski, wydano 1928r. w Warszawie
Zgadza się, jednak wypad pociągu pancernego w Lwowa, był pierwszym wyzwoleniem Dawidowa po rewolcie ukraińskiej w listopadzie 1918 roku, później Lwów był oblegany przez Ukraińców a Dawidów zajęty przez nich, czekał na wyzwolenie 22 maja przez żołnierzy 16 pułku.
UsuńŚciśle rzecz ujmując.
OdpowiedzUsuńZałoga "Pepetrójki " dokonała incydentalnego czy też chwilowego odbicia Dawidowa z rąk Ukraińców, który i tak trafił znowu w ręce Ukraińców.
Ostatecznie, trwałego wyzwolenia dokonali żołnierze tarnowskiego 16 p.p. a bitwa o Dawidów to jedna z 3 najważniejszych dla Tarnowian po miejscowościach takich jak Krasne i Murowa, które to są wypisane na odznace pułkowej.